Foto: Fundacja Sokrates
Foto: Fundacja Sokrates
Więcej zdjęć »Drewniany budynek, zwany „Willą pod Wiewiórką”, został wzniesiony w 1936 r. dla wybitnej pisarki Marii Kuncewiczowej (1895-1989) i jej męża Jerzego Kuncewicza (1893-1984), prawnika, polityka oraz literata według projektu Karola Sicińskiego. Dom był letnią siedzibą właścicieli, na stałe mieszkających w Warszawie. Po wybuchu II wojny światowej Kuncewiczowie udali się na emigrację – w latach 1939-40 mieszkali we Francji, następnie w Wielkiej Brytanii, w poł. lat 50. XX w. przenieśli się do USA. Tymczasem, w latach 1939-44, kazimierska siedziba znajdowała się w rękach niemieckich okupantów, w r. 1944, w czasie forsowania Wisły, została zarekwirowana przez sztab Armii Czerwonej, następnie – aż do roku 1962, służyła rodzinom pracowników SB jako ośrodek kolonijny dla dzieci.
Kuncewiczowie wrócili do Kazimierza po trwającej ponad 20 lat emigracji. W „Willi pod Wiewiórką” spędzali jedynie część roku, prowadząc intensywne życie towarzyskie w gronie wybitnych osobistości, zimą natomiast przebywali za granicą, zazwyczaj w Rzymie. Dopiero po śmierci Jerzego Kuncewicza, 14 III 1984 r., Maria Kuncewiczowa podjęła decyzję o całorocznym pobycie w Kazimierzu. Mieszkała tu przez kolejne pięć lat, do swojej śmierci w dniu 15 lipca 1989 r.
Stała ekspozycja muzealna zachowała autentyczny wystrój domu. Najbardziej interesującymi eksponatami są: piec huculski z poł. XIX wieku, najwybitniejszy zabytek ceramiki pokuckiej w Polsce, obraz Tadeusza Pruszkowskiego pt. „Menia z Kazimierza” i portrety Kuncewiczów autorstwa Antoniego Michalaka.
Dom Kuncewiczów prowadzi działalność edukacyjną, artystyczną i ekspozycyjną związaną z literaturą oraz dziejami inteligencji polskiej XIX i XX wieku.
Muzeum Nadwiślańskie w Kazimierzu Dolnym / Oddział Muzeum Dom Kuncewiczów, |
|
81 881 01 02 |
|
www.mnkd.pl, www.facebook.com/DomKuncewiczow | |
kuncewiczowka@mnkd.pl |
Dom Kuncewiczów, zabytkowa willa z 1936 roku, posiada ograniczone możliwości zwiedzania. Pracownicy Domu Kuncewiczów, mimo braku specjalnych uprawnień, służą wszelką pomocą osobom niepełnosprawnym. W oddziale nie ma wózka, który mógłby być wypożyczony osobom niepełnosprawnym. Również dostępność obiektu dla osób niepełnosprawnych jest utrudniona. Droga do obiektu wiedzie w górę, przez wybrukowany wąwóz. Osoby z utrudnionym poruszaniem mogą bezpiecznie dotrzeć wjeżdżając samochodem. Samochód osobowy osoby niepełnosprawnej można zaparkować na ogólnodostępnym dla gości miejscu dla samochodów (brak wytyczonego specjalnego miejsca).
Oddział posiada zewnętrzne ciągi komunikacyjne w ograniczonym stopniu. Wózkiem inwalidzkim można poruszać się po parterze Domu. Obiekt nie posiada podjazdu dla osób niepełnosprawnych, jednak istnieje możliwość pomocy pracownika muzeum. Kasa biletowa znajduje się na parterze Domu, gdzie można się swobodnie poruszać wózkiem. Toalety nie są dostosowane do korzystania przez osoby niepełnosprawne.
Po parterze Domu, gdzie nie ma progów można poruszać się np. wózkiem. Natomiast piętro Domu nie jest dostępne dla osób mających utrudnione poruszanie się. Obiekt nie posiada windy. Wąskie schody uniemożliwiają wnoszenie wózka. W obiekcie nie korzysta się z rażącego światła do dodatkowego oświetlenia eksponatów. Nie stosuje się specjalnego oznakowania schodów, nie ma również opisów w piśmie Braille'a. W Domu Kuncewiczów ekspozycja poszerzona jest o prezentację multimedialną przedstawiającą zdjęcia obiektu i jego wnętrz. Umożliwia to poznanie miejsca przez osoby niepełnosprawne, które nie mogą wejść na piętro Domu.