Muzeum Lubelskie (Zamek Lubelski)

Belka top

Muzeum Lubelskie (Zamek Lubelski)

Początki zamku lubelskiego związane są z powstaniem w XII wieku kasztelanii lubelskiej. W pierwszej połowie XIII w. w obrębie górnej części zamku wybudowano murowaną wieżę obronno-rezydencjonalną (donżon). Jest to cenny zabytek sztuki romańskiej zachowany do dzisiaj.

Zamek oraz Kaplicę pod wezwaniem Trójcy Świętej wzniesiono z inicjatywy Kazimierza Wielkiego w drugiej połowie XIV wieku. W czasie panowania Władysława Jagiełły wnętrze kaplicy przebudowano, a prawosławni malarze wykonali w 1418 roku malowidła ścienne w sposób zgodny z bizantyńskimi zasadami ikonograficznymi. Kolejni Jagiellonowie poprzez przebudowy i dotacje przyczynili się do rozkwitu zamku i kaplicy. Kulminacyjnym wydarzeniem politycznym było zawarcie w Lublinie w 1569 roku unii między Polska i Litwą.

Wiek XVII i XVIII to okres powolnej degradacji zamku i kaplicy. Wielokrotnie najazdy szwedzkie i kozackie doprowadziły zamek do ruiny.

W latach dwudziestych XIX wieku, po przebudowie zamek przeznaczono na więzienie, a ściany kaplicy pokryto tynkiem. Więzienie funkcjonowało na zamku do 1954r.

W 1957 roku zamek stał się siedzibą główną Muzeum Lubelskiego.

Zbiory reprezentujące narodowe i europejskie dziedzictwo kulturowe - od archeologii aż po sztukę współczesną - eksponowane są na wystawach stałych na Zamku Lubelskim oraz w oddziałach miejscowych i zamiejscowych.

Kaplica Trójcy Świętej to jeden z najcenniejszych zabytków narodowego i europejskiego dziedzictwa kultury.

Dane kontaktowe:

	Muzeum Lubelskie w Lublinie, ul. Zamkowa 9, 20–117 Lublin (Zamek Lubelski)
	81 532 50 01 do 03, fax. 81 532 17 43
	www.zamek.lublin.pl
	kancelaria@zamek-lublin.pl

Dostępność Muzeum dla osób niepełnosprawnych

Dojście do Muzeum Lubelskiego od parkingu miejskiego u Jego podnóża prowadzi pod górę po schodach. Alternatywne dojście do budynku Muzeum na Zamku o stosunkowo łagodnym nachyleniu prowadzi boczną dojazdową drogą służbową biegnącą wzdłuż wzgórza zamkowego. Jest ono dłuższe, ale dla osób mających problemy z poruszaniem się łatwiejsze do pokonania. Po zaparkowaniu pojazdu powinny one koniecznie skontaktować się ze strażnikiem i poinformować o powodach wjazdu na parking służbowy. Po wejściu przez bramę po prawej stronie znajduje się wejście główne. Obok jest dodatkowe wejście z pochylnią dostosowane dla przejazdu wózka i oznaczone znakiem dostępu. W holu na parterze znajduje się kasa biletowa, punkt z pamiątkami, szatnia oraz toaleta. Wszystkie punkty są w pełni dostępne dla osób niepełnosprawnych.

Z myślą o osobach poruszających się na wózku oraz mających problemy z poruszaniem się, w 2008 roku przeprowadzono remont budynku. Zamontowano dwie windy oraz zlikwidowano bariery schodowe poprzez montaż pochylni. Natomiast wejście do kawiarni zamkowej od strony dziedzińca jest dostępne dzięki zamontowaniu schodołazu. Schody oklejono taśmą antypoślizgową. Dzięki temu wystawy, sala wykładowa oraz kawiarnia muzealna są dostępne dla osób niepełnosprawnych ruchowo. Pomieszczenia z wystawami są obszerne oraz jasno oświetlone. Osoby niesłyszące chcące zwiedzić Muzeum powinny koniecznie przyjechać z tłumaczem języka migowego. Obszary ograniczające strefę zwiedzania obok pachołków z linami dodatkowo oznaczone są taśmami odblaskowymi dobrze widocznymi dla osób z uszkodzeniem narządu wzroku. Gabloty ekspozycyjne oświetlone są dodatkowym źródłem światła. Eksponaty opisane, ale brak opisów powiększonym drukiem dla osób słabowidzących. Pojedyncze eksponaty możliwe do poznania przez dotyk. W przypadku wcześniejszego poinformowania Muzeum pracownicy Działu Edukacji mogą przygotować lekcje muzealne z możliwością poznania dotykowego przygotowanych eksponatów. Muzeum posiada cztery kioski multimedialne oraz audioprzewodniki z lektorem do wypożyczenia dla turystów. W kioskach multimedialnych można powiększyć 3-krotnie czcionkę na ekranie. Nowo otwarta wystawa multimedialna „Śladami przeszłości” jest dostosowana do zwiedzania przez osoby niewidome i słabowidzące.

Donżon jest niedostępny dla niepełnosprawnych ruchowo, a jego wnętrze jest słabo oświetlone, więc osoby słabowidzące lub niewidzące mogą mieć problemy z poruszaniem się. Schody wykonane w grubości murów są nierówne i sprawiają trudności w wejściu na taras widokowy na szczycie wieży. Przez całą drogę można dotykać ścian wnętrza wieży.

Pracownicy Muzeum bardzo chętnie służą pomocą osobom z niepełnosprawnością. Posiadają dodatkowe kwalifikacje do obsługi osób niewidomych i słabowidzących oraz doświadczenie w pracy z osobami z innymi rodzajami niepełnosprawności. Wychodząc naprzeciw osobom z niepełnosprawnością Muzeum po wcześniejszej informacji zwalnia z opłat za wstęp grupy osób niepełnosprawnych.

Nasza ocena: