Muzeum Lokalne (Zawieprzyce)
Zawieprzyce leżą na terenie gminy Spiczyn, położonej na południowy-wschód od Lublina przy ujściu rzeki Bystrzyca do Wieprza. Położenie na szlaku prowadzącym na Litwę z Krakowa i Lublina, przy przeprawie przez Wieprz stworzyło korzystne warunki dla rozwoju osadnictwa w Spiczynie, Kijanach, Charlężu, Jawidzu i Zawieprzycach. Zachowały się tutaj zabytki architektury rezydencjonalnej np. malowniczo usytuowane na wysokim brzegu Wieprza ruiny zamku w Zawieprzycach, wybudowanego w XV w., a przebudowanego w wieku XVII przez Tylmana z Gameren.
Zawieprzyce to wieś o bardzo starym rodowodzie. Wiadomo z dokumentów, że jej lokacja miała miejsce przed 1390 rokiem, ale to od tej daty znani są z imienia kolejni właściciele. Z różnych źródeł historycznych można poznać ich całą galerię, ponieważ wsie w średniowieczu miały jednocześnie kilku właścicieli, którzy na dodatek zmieniali się jak w kalejdoskopie na skutek zbywania swoich części, oddawania ich za długi, przekazywania jako posag i podziałów spadkowych. Pierwszym udokumentowanym właścicielem wsi jest w 1390 r. Sulisław Zawieprski.
Ciekawe miejsca które warto zobaczyć w Zawieprzycach:
- BRAMA WJAZDOWA, zakończenie stromego wjazdu na wzgórze pałacowo-parkowe od strony płn.-zach.. Wzniesiona w końcu XVII w. lub początku XVIII w. w stylu barokowym.
- LAMUS - dawny spichlerz, wzniesiony zapewne w I poł. XVII w. (autor nieznany). Doskonale zachowany dwukondygnacyjny budynek na planie kwadratu z oszkarpowanymi trzema narożnikami, nakryty dachem czterospadowym, pobitym gontem. w 1954r. odremontowany i używany do publicznych celów, mieściła się tam min. siedziba Gromadzkiej Rady Narodowej, Biblioteka Gminna i stacja turystyczna PTTK. Obecni mieści się tam Wiejski Dom Kultury.
- KAPLICA - Najlepiej zachowanym i najciekawszym pod względem zabytkowym obiektem na terenie zespołu parkowo-pałacowego jest barokowa kaplica, wzniesiona prawdopodobnie wg Tylmana z Gameren w końcu XVII wieku wraz z późnobarokową polichromią z lat z lat 1723-48 fundowaną przez Piotra i Antoninę z Rzewuskich Miączyńskich. Na wschodnich krańcach parku, gdzie znikły już dawno zabudowania folwarczne, skąd wycięto drzewa, a znaczną powierzchnię zamieniono na pola uprawne, jest rozpadająca się klasycystyczna oranżeria wzniesiona w początku XIX wieku.
- ZAMEK - Przełom XVI i XVII wieku to okres licznych wojen. Firlejowie w tym okresie zbudowali między Wisłą a Wieprzem sześć zamków obronnych (Dąbrowica, Bronowice n. Wisłą, Czemierniki, Janowiec, Łęczna, Kijany, Zawieprzyce, Lubartów, Kock). Można przypuszczać, że w XVII wieku w Zawieprzycach istniało skromne założenie ogrodowe o charakterze regularnym tzw. ogród włoski, pełniące jednocześnie funkcje użytkowe. Około 1626 r. Zawieprzyce zostały wydzierżawione a potem sprzedane Józefowi Gorayskiemu, staroście lubelskiemu, który odstąpił zamek wraz z Wólką Zawieprzycką Atanazemu Miączyńskiemu, wojewodzie wołyńskiemu. Przez połączenie kilku okolicznych folwarków tj. Spiczyna, Jawidza, Zawieprzyc, Wólki Zawieprzyckiej i Charlęża tworzy Miączyński klucz Zawieprski z rezydencją w Zawieprzycach. W latach 1674-1679 wg planów Tylmana z Gameren został wybudowany pałac barokowy - na miejscu starego zamku.
CIEKAWOSTKA - Na przełomie XIX i XX wieku mieszkał w nim Ksawery Skłodowski, brat dziadka Marii Skłodowskiej-Curie, Józefa, który w latach 1851- 1862 był dyrektorem lubelskiego gimnazjum. Wielka uczona bywała w Zawieprzycach na wakacjach.
Dane kontaktowe:
|
Muzeum Lokalne, Zawieprzyce 121, 21–077 Spiczyn
|
|
502 056 124, 607 906 722
|
|
www.suchekomnaty.pl
|
|
brak adresu poczty elektronicznej
|
Dostępność obiektów dla osób niepełnosprawnych
W związku z tym, iż obiekty są obiektami historycznymi, nad którymi pieczę sprawuje wojewódzki konserwator zabytków, niemożliwe są przeróbki istniejących budynków dla potrzeb osób z niepełnosprawnością ruchową. Całe wzgórze, podjazd oraz park jest dostępny dla osób niepełnosprawnych ruchowo. Muzeum nie posiada opisów dla osób z uszkodzeniem narządu wzroku, ale wszystkie eksponaty można "dotykać" oraz skorzystać z usług przewodnika. Osoby niesłyszące chcące odwiedzić obiekty powinni koniecznie przyjechać z tłumaczem języka migowego.